In steeds meer bedrijven is merkbaar dat de economie weer in de lift zit. Dat is mooi, maar lang niet altijd profiteren de medewerkers daarvan. Ik hoor dat in de verhalen van de ondernemingsraden waar ik mee samenwerk.
De FNV heeft een looneis van 3,5% met een minimum van € 1000 uitgesproken. Zelfs de premier heeft duidelijk gemaakt dat werknemers nu ook moeten gaan merken dat het beter gaat met de economie.
Ik verwacht dat – met wat moeite – de CAO-lonen wel weer gaan stijgen. Maar een groeiende groep werknemers valt niet onder een CAO of valt onder een CAO die al jaren niet meer is aangepast. Daar zou het wel eens lastiger kunnen worden. Ondernemingsraden springen dan in het gat en proberen iets voor hun collega’s te bereiken, maar dat valt niet mee.
Een heel andere keerzijde van de herstellende economie is dat het werk toeneemt terwijl er geen extra personeel wordt aangenomen. Ik hoor ernstige verhalen over loyale medewerkers die zich over de kop dreigen te werken omdat ze er steeds meer klussen bij krijgen.
In het meest positieve scenario is dat omdat de directie geen idee heeft wat er op de werkvloer gebeurt. In een minder positief scenario denkt een directie slim te zijn door extra omzet te draaien met hetzelfde personeel, en zo de resultaten op te jagen. In beide scenario’s werk aan de winkel voor de OR om dit verschijnsel indringend en met voorbeelden te bespreken in het overleg.
Het kan toch niet zo zijn dat economisch herstel medewerkers een burn-out gaat bezorgen!?