Omdat ik het geluk heb dat ik in de keuken van heel veel organisaties kan kijken, via opdrachten maar ook via persoonlijke contacten, vallen me grote verschillen op.
Enerzijds blijken er nog steeds werkgevers te zijn die ervoor kiezen om een medewerker die ze geschikt vinden soms direct al een vast contract aan te bieden of in elk geval standaard na een half of een heel jaar. In deze categorie staan ook de werkgevers die bereid zijn ruimhartige afspraken te maken als door reorganisatie werk verloren gaat. Niet zelden is het een krachtige eigenaar en/of directeur die deze keuzes maakt.
Anderzijds kom ik helaas ook het andere uiterste tegen. De werkgevers die in hun HR-systeem precies hebben genoteerd wanneer een tijdelijke medewerker weer het pand moet verlaten om te voorkomen dat deze meer rechten zal krijgen. Ook zijn er werkgevers die een basisloon betalen dat onder minimumloon ligt en dat aangevuld wordt met bonussen tot boven dat niveau; mist iemand die bonussen dan staat er een aanvulling tot precies minimumloon op de salarisstrook. Of werkgevers die geen pensioenregeling kennen, geen vakantiegeld uitkeren of geen aanvulling bij ziekte kennen.
De arbeidsmarkt kent dus grote uitersten – en soms kom je ook grote verschillen bínnen dezelfde organisatie tegen. Werk voor de OR, lijkt me.